Ik denk dat mijn passie voor honden aangeboren is of ik heb, deze passie, geërfd van mijn opa, zelf een vervend honden en dierenbeschermer.
Mijn ouders vonden, in die tijd, honden niet zo'n geweldige dieren. Mijn eerste echte contact met een hond was op 5 jarige leeftijd. Ik kwam een grote vervaarlijk uitziende Engelse Bulldog tegen. Deze hond liep buiten rond te zwerven. Heb hem aan mijn springtouw meegenomen naar huis en gevraagd aan mijn moeder of ik dit lieve hondje mocht houden. Mijn moeder kreeg bijna een hartverzakking van de schrik, zo'n lelijke en gevaarlijke hond. Wat daarna met de hond is gebeurd, weet ik me niet meer te herinneren, maar ik vond, deze Bulldog, een machtig mooi beest en ik kan me zijn gezicht en zijn gesnurk nog heel goed herinneren.
Zo rond mijn 13 jaar kregen wij uiteindelijk onze eerste hond, in ons gezin. Dotje hebben we haar genoemd, omdat het zo'n dotje was. Een puppie uit het asiel. Voor ons een schatje, waar wij als kinderen alles mee samen deden. We namen haar mee naar de bossen. We klommen met haar in bomen, over daken van schuurtjes. Dotje liep meestal los en luisterde heel goed naar ons. Hier zat geen echte dwang achter, De hond en ik waren altijd, op een natuurlijke manier aan het samenwerken. Nadat ik al lang uit huis was, Dotje was bij mijn moeder gebleven. Heeft de 2de man van mijn moeder, door met Dotje te gaan wandelen aan een 5 meter flexilijn en door niet op te letten, ervoor gezorgd dat Dotje, onder een auto is gekomen. Hoogst waarschijnlijk heeft Dotje aan de andere kant van de weg een kat gezien en is daar achteraan willen rennen. Omdat de lijn 5 meter lang was, stond ze daarom midden op de weg en heeft een automobilist haar aangereden. Ze hebben haar bij de dierenarts in moeten laten slapen vanwege een hoge dwarslaesie. Ze is 13 jaar oud geworden. Na Dotje zijn er nog heel veel honden in mijn leven geweest en gelukkig nu nog steeds.
Mijn poedel "Vondel", was erg trouw, hij was daar waar ik ook was.
Vondel was het "knip" model van mij, tijdens en na mijn opleiding als hondentrimster. Ook heeft hij heel goed geholpen om diverse puppies, uit de nesten welke ik gefokt heb, te helpen opvoeden. Als reu was hij ook een clown en kon, door zijn goede spierbeheersing, lopend op 2 voorpoten en het achterlijf in de lucht, piesen. Dat was altijd een komisch gezicht. Vondel is overleden op 13 jarige leeftijd aan een hartafwijking.
Mijn Schotse Collie "Macha", door haar ben ik in aanraking gekomen met de hondenclub, waarin ik later instructrice ben geworden en heel veel jaren cursus heb gegeven. Met "Macha" heb ik ook mijn 1ste nestje puppies gefokt. "Macha" en ik hebben veel Gedrag en Gehoorzaamheidsdiploma's behaald en tevens ook diverse behendigheidswedstrijden gelopen. "Macha" is 14 jaar oud geworden en heeft een hersenbloeding gehad, waardoor we ze moesten laten inslapen.
1 hond hebben we (mijn toenmalige man en ik) geërfd. "Lana" een langharige dwerg Dashond. Uiteindelijk toch nog 13 jaar geworden, laten inslapen vanwege tumoren. Ze was een lieve hond en een goed gezelschap. Ook zij heeft geholpen met het opvoeden van de puppies van het nest van "Macha".
Mijn Riesenschnauzer "Flash"
Een hond met een voortreffelijk karakter, een voorbeeld hond.
Ook de hond, die goed gekeurd werd als beste karakterhond bij het toenmalige "Oscar en Rufus" project. Dit was het vrijwilligersproject om op scholen langs te gaan kinderen te leren omgaan met honden. Met "Flash" en mijn andere hond 'Coco" ben ik diverse jaren op scholen les wezen geven aan school kinderen, hoe ze om moesten gaan met een hond.
Met "Flash" heb ik ook een nest gefokt, zij kreeg toen 12 puppies, 6 reuen en 6 teven. Heel wat werk, maar een schitterende ervaring. Flash was de 1ste hond waarmee ik ook op tentoonstellingen heb geshowd. De show wereld is een wereldje apart. "Flash" is overleden aan tumoren in de tenen (bij schnauzers een erfelijke kwaal). Na, in de loop van haar oudere leven, 2 tenen te hebben moeten amputeren, heb ik haar, bij de 3de teen met een tumor, laten inslapen. Ze zou na nog een amputatie niet meer echt kunnen lopen en dat doe je je beste maatje niet aan. "Flash" is 12 jaar oud geworden.
KRANT KNIPSEL met aankondiging voor het "Oscar en Rufus" project op scholen. Op de foto, mijn dochter, Reisenschnauzer "Flash", kruising "Coco",de handpop"Rufus" en ik.
Coco en Kwibus, zusje en broertje kruising Keeshondje-Malthezer. Door omstandigheden woonde mijn moeder, bij ons in huis. In die periode is mijn Schotse Collie "Macha" overleden. Mijn moeder en ik hebben toen 2 puppies uit het asiel geadopteerd. "Coco" en "Kwibus". Later is Kwibus met mijn moeder terug gegaan naar haar eigen woning en Coco is bij ons gebleven. Coco kwam in huis toen mijn kinderen nog erg jong waren. Deze periode heeft me een schat aan inzichten gegeven, wat betreft het op juiste manier handelen inzake "veilige omgang tussen kind & hond". Met "Coco" ook de karakter test gedaan bij het "Oscar en Rufus" project. De uitslag van de test bij "Coco" was ruim voldoende, een erg mensvriendelijke hond, maar wel wat nerveuze trekjes.
"Coco" en "Flash" hebben samen, zich door heel wat kinderen, op diverse scholen, laten aaien. Ze hebben zich beide altijd voortreffelijk gedragen. "Coco" is 15 jaar oud geworden. Ik heb haar op 12 jarige leeftijd moeten herplaatsen vanwege mijn echtscheiding. Dit daar ik op het moment van scheiding 4 honden had, heb ik voor 2 honden een ander, maar goed tehuis gezocht. Dit was een hartverscheurende beslissing, maar ik had geen andere keus. Met 3 grote honden en 1 kleine in een woonwijk wonen was geen goede keus op dat moment.
Coco is naar een gezin gegaan in Wanssum, met 2 kinderen en een West Highland White Terreir. Ze heeft het daar heel fijn naar haar zin gehad. Ze kreeg alle aandacht en er werd vaak met haar gewandeld.
Mijn 2de Riesenschnauzer was "Naica", een hond, waar de gevolgen van een niet juist handelende fokker, lang bij merkbaar zijn geweest. "Naica"kwam bij dezelfde fokker vandaan als "Flash", maar omdat bij de fokker de omstandigheden waren veranderd ( en ik daar met mijn goed vertrouwen) niet op gelet had. Kreeg ik, een slecht gesocialiseerde, erg angstige pup mee. Pas een tijd later ben ik erachter gekomen, wat er precies gebeurd was, omdat ik bij deze fokker nog eens ben wezen kijken bij een ander nest.
De fokker, had een nieuwe slechte gewoonte, zodra de puppies begonnen te blaffen of te piepen, ze er luid brullend op afstormde en als een wilde, met een mattenklopper, op de kooi ging staan meppen. (ze had, van de gemeente, een vermaning gekregen voor geluidsoverlast)
Hierdoor leerde de pups alleen maar angst te hebben voor mensen. Bij een Riesenschnauzer ( en alle andere rassen welke het waken en verdedigen in hun bloed hebben) resulteert dat, dat ze alle mensen zullen gaan verjagen met agressie.
Met "Naica" is alles uiteindelijk helemaal goed gekomen. Na wat hobbels en bobbels in haar 1st levensjaar, waar we allebei samen veel geleerd hebben. Is ze een van mijn beste honden geworden, een hond waar ik veel lange Pieterpad wandelingen mee gedaan heb en ook menig maal, in mijn uppie, mee in het bos heb geslapen. Deze hond ging voor mij door het vuur.
"Naica" heeft door haar probleem gedrag, ervoor gezorgd dat ik nog meer mijn "horizon" ging verbreden en door haar ben ik ook in contact gekomen met de wereld beroemde gedragsdeskundige TURID RUGAAS. Door Niaca, met de hulp van TURID RUGAAS, heb nog beter honden leren lezen, begrijpen en daardoor beter met ze kunnen communiceren. Heb met Naica ook tentoonstellingen gelopen, maar fokken heb ik vanwege haar in het begin instabiele karakter, niet gedaan. Ik fok alleen met honden welke volledig juist functioneren, karakter op de 1st plaats, dan gezondheid en daarna pas schoonheid. Pas op Naica's oudere leeftijd had ik in de gaten dat haar gedrag niet erfelijk was, maar puur getraumatiseerd, door het handelen van de fokker.
Iets heel moois wat ik samen met Niaca heb gedaan is het reddingshonden werk. Deze tak van hondensport is echt te gek. Er wordt je , samen met je hond, geleerd, hoe jouw hond een "zittend of liggend slachtoffer" moet vinden en hoe je hond, dit aan jou duidelijk moet maken. Dit reddingshonden gebeuren is een schitterende bezigheid voor zowel baas als hond. Er komt heel veel bij het reddingshonden werk kijken, je leert bijv. ook lopen op kompas, ehbo voor mens en hond, het gebruiken van walkietalkies , hoe je een puinplaats op moet gaan, verstophutten bouwen voor de "slachtoffers" om zo het zoeken te oefenen en nog veel meer. Jammer genoeg moest ik vanwege tijdgebrek met deze mooie hobby stoppen. Niaca was zelfs op haar oude leeftijd, ontzettend energiek en vond dit helemaal geweldig. Heb "Naica" op 13-12-2010 moeten laten inslapen vanwege botkanker. Ze was 12 jaar oud.
Mijn Schotse Collie "Lion" was een reu met veel allure, luisterde als de beste. Ben met Lion wat meer gaan showen op tentoonstellingen en heb me ook verdiept in de Schotse Herdersvereniging.
Heb diverse jaren met diverse andere Schotse Collie liefhebbers in de commissie gedrag van de Schotse Herdersvereniging gezeten.
Lion was een statige heer met een ontzettend mooie dikke vacht. De vacht van Lion was zo dik, dat tekenmiddelen, niet op de huid kwamen. Druppels in de nek doen, zoals veel mensen doen om vlooien en teken te bestrijden, moet je bij een Collie niet doen. Zij kunnen hieraan overlijden. Uiteindelijk heeft de tekenband van "Scalibor" uitkomst gebracht. Deze band werkte ook bij Lion en wel 6mnd lang. Wat een uitkomst en wel iets dat heel wat minder giftig is, dan al die druppels, welke in de nek gegeven moeten worden.
"Lion" is de andere hond welke ik, vanwege mijn scheiding, heb herplaatst. Hij is gegaan naar een ouder echtpaar in Kijkduin. Het oudere echtpaar woont vlak bij zee en maakt veel grote wandelingen met hem. Hij mocht ook altijd mee op vakantie naar Drenthe.
Ik kreeg regelmatig een bericht met een mooie foto, dat Lion zo'n fijne hond was en zo goed luisterde.
Lion is op 12jarige leeftijd overleden aan een erfelijke aandoening, die zijn zenuwbanen in de ruggenwervels aantaste waardoor hij uiteindelijk niet meer kon lopen.
Mijn Schotse Collie 'Funky". Ze was mijn trots en toeverlaat.
De beste medewerker van de hondenschool. Ze heeft me altijd geholpen tijdens de puppie lessen, door het juiste, kalme, volwassen gedrag aan de puppies te laten zien en als voorbeeld voor alle puppie oefeningentjes.
Ze hielp steeds bij probleem honden, ze laat deze honden zien dat je niet bang hoeft te zijn voor andere honden. Ze communiceert met deze honden, d.m.v. "kalmerende signalen" waardoor de andere honden, hun "verloren" taal weer gingen gebruiken.
Funky's grootste taak was, kinderen welke bang zijn voor honden, leren dat honden niet eng zijn, dat honden een "taal" spreken, die je als kind kunt leren begrijpen. Kortom Funky was, net als al mijn honden, GEWELDIG EN IK HAD HAAR NIET WILLEN MISSEN. Had graag met Funky een nest gefokt, haar karakter, haar gezondheid en schoonheid, waren helemaal perfect. Funky is nooit echt "goed" loops geworden. Ze is el een keer gedekt, maar dat heeft jammer genoeg niets opgeleverd. Funky heb ik helaas moeten laten inslapen op 1-10-2017 op de leeftijd van 13 jaar. 
Mijn Schotse Collie “Djive” Nu mijn steun en toeverlaat en hulp bij het opvoeden van de jongste "telg" Ally.
Ze is inmiddels alweer 4 jaar oud.
Tevens ook medewerker van de hondenschool en in staat om alle taakjes van de overleden hond “Funky” over te nemen.
Ze helpt met de probleem honden, door te laten zien met haar lichaamstaal, dat andere honden geen bedreiging zijn. Tevens is ze nu als belangrijke 2de hond, behulpzaam bij de kinderen met angst voor honden. 
Ze loopt ook altijd mee met de les Gehoorzame Sociale Huishond ver gevorderde. Ook met haar is de samenwerking fantastisch, als het even kan loopt ze overal zonder aangelijnd te zijn. Een kleine aanwijzing d.m.v. lichaamstaal, is voor haar voldoende om op een verantwoorde en veilige manier door de verschillende omgevingen los te wandelen.
Mijn nieuwste aanwinst is Ally, nu ook alweer 1 jaar oud. Een super leuke hond, welke regelmatig een kleine ondeugd is. Ook zij gaat regelmatig mee naar de puppie cursus, om samen met mij, de nieuwe puppies en hun eigenaren te laten zien, hoe je het beste met de hond om kunt gaan en hoe gemakkelijk oefeningen kunnen gaan d.m.v. duidelijke lichaamstaal.
Ik geniet met volle teugen van haar en ze is net als al mijn andere honden een vreugde in mijn leven. 